Konstitusiya Məhkəməsindən intihar şərhi
Respublika Prokurorluğunun sorğusuna əsaslanan Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu Cinayət Məcəlləsinin 125-ci maddəsini şərh edib. Sorğuda göstərilib ki, 125-ci maddədə təqsirkardan maddi, xidməti və ya sair cəhətdən asılı olmuş zərərçəkmiş şəxsi onunla amansız rəftar, onun ləyaqətini mütəmadi alçaltma, ona hədə-qorxu gəlmə yolu ilə özünü öldürmə və ya özünü öldürməyə cəhd həddinə çatdırmaya görə məsuliyyət rəsmiləşib: “Özünü öldürmə həddinə çatdırma işləri üzrə kifayət qədər məhkəmə təcrübəsinin və həmin maddənin rəsmi şərhinin olmaması intihar və ya intihara cəhd hadisələrinin tövsifi zamanı çətinliklərə səbəb olur. Cinayət hüquq nəzəriyyəsində və təcrübədə özünü öldürmə həddinə çatdırma cinayətinin subyektiv cəhətinin dolayı qəsd ilə törədilməsi mübahisəsiz olsa da, birbaşa qəsd və ya ehtiyatsızlıqdan törədilməsinin mümkünlüyünə, yəni təqsirin formalarına dair fikir ayrılıqları var. Həmçinin 125-ci maddənin dispozisiyasında əks olunan “maddi və ya xidməti cəhətdən asılılıq”, “ləyaqətini mütəmadi alçaltma”, “hədə-qorxu gəlmə” anlayışları aydın olsa da, “sair cəhətdən asılılıq” və “amansız rəftar” anlayışlarının cinayət qanununda açıqlanmaması bu cinayətin tövsifində müəyyən çətinliklər yaradır”.
Plenumun qərarında qeyd olunur ki, 125-ci maddənin mənasına görə, təqsirkardan maddi, xidməti və ya sair cəhətdən asılı olmuş zərərçəkmiş şəxsi onunla amansız rəftar, onun ləyaqətini mütəmadi alçaltma, ona hədə-qorxu gəlmə yolu ilə özünü öldürmə və ya özünü öldürməyə cəhd həddinə çatdırma təqsirin birbaşa və ya dolayı qəsd formasında törədilir: “125-ci maddənin dispozisiyasında əks olunan “sair cəhətdən asılılıq” və “amansız rəftar” qiymətləndirmə tələb edən əlamətlər olduğundan şəxsin təqsirlilik məsələsi həll edilərkən işin bütün faktiki halları hərtərəfli, tam və obyektiv araşdırılmalı, təqsirləndirilən şəxsin hərəkət və ya hərəkətsizliyinin nədə ifadə olunması, zərərçəkmişin təqsirləndirilən şəxsdən asılılığının forması göstərilməli və təqsirləndirilən şəxsin hərəkətləri ilə özünü öldürmə və ya ona cəhd arasında səbəbli əlaqənin mövcudluğu müəyyən edilməlidir”.
